شاعر : سید عباس صدرالدینی نوع شعر : مرثیه وزن شعر : مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن قالب شعر : غزل
سوز دعاست همدم شب زنده‌داری‌ت ای من فدای مقدم شب زنده‌داری‌ت بر تارک سیاهی شـب تیــغ می‌کشی ای آفـتـاب پـرچم شب زنـده‌داری‌ت
پروانهوار گرد حـرم چرخ می‌زدی کـوه صفـا محـرم شب زنده‌داری‌ت بوی بهـشت می‌وزد از جامـۀ سحـر ای گل زواپسین دم شب‌زنده‌داری‌ت ایمن شد ازعذاب جهان تا فروچکید برروی خاک شبنم شب‌زنده‌داری‌ت روشـن‌ترین طـریقـۀ پیـکـاربـا سـتم شد هر کتاب اعظم شب‌زنده‌داری‌ت زنجیرهم به پای تو خونابه می‌گریست چون شد جدا زمقدم شب‌زنده‌داری‌ت